by Nick | mei 30, 2015 | Nieuws
Zuid Frankrijk is een populaire vakantiebestemming voor ons Nederlanders. Logisch, want het Zuid Franse leven is zonder meer uitstekend te noemen. “Leven als een god in Frankrijk” is dan ook een gezegde dat voor dit gedeelte van Frankrijk absoluut van toepassing is.
Campingvolkje
Verreweg de meeste Nederlanders trekken naar Zuid Frankrijk met caravan of vouwwagen achter de auto. Verder is er nog een grote groep die de tent achterin de auto heeft liggen en als laatste is er een behoorlijk aantal mensen dat er voor kiest om een “kant en klaar” onderkomen op de camping te reserveren. Stacaravans en compleet ingerichte en van alle gemakken voorziene tenten blijven onverminderd populair. We kunnen dan ook gerust stellen dat we een echt campingvolkje zijn.
Alternatief
Zuid Frankrijk heeft echter ook een prima alternatief te bieden wanneer je niet zo van het kamperen bent. Of misschien ben je gewoon na al die jaren uitgekeken op dit fenomeen en is het tijd voor wat anders. Dit “anders” zijn luxe vakantiehuizen in Zuid Frankrijk. Deze luxe vakantiehuizen vindt je op de mooiste plekken in het zuiden van Frankrijk. Het aanbod van deze luxe vakantiehuizen beperkt zich niet tot de Middellandse Zee stranden. Ook wat meer in het binnenland zijn deze volop te vinden. Denk hierbij eens als voorbeeld aan de Provence, een werkelijk prachtige streek.
Baden in luxe en rust
Luxe vakantiehuizen in Zuid Frankrijk bieden alles wat jij ervan verwacht. Mooi gelegen, meestal op privéterrein, waarbij het hele perceel tot in de puntjes is onderhouden. Genieten doe je op het terras waarbij het uitzicht adembenemend is en natuurlijk ontbreekt in de meeste gevallen het zwembad niet. Uiteraard ontbreekt de palmboom niet, net zoals de buitenkeuken. Ook binnen is er aan alles gedacht. De luxe vakantiehuizen zijn voorzien van alle hedendaagse gemakken en comfort. Airco is vaak standaard, dus ook bij hitte is het prima slapen.
Groepen
Dit soort luxe vakantiehuizen zijn uitermate geschikt wanneer je met een groot gezelschap op vakantie gaat. Niet alleen kun je de kosten zo verdelen, maar je hebt ook een ideale en luxe uitvalbasis waarin er genoeg ruimte is om je even apart terug te trekken. Vaak komt dit de gezelligheid en sfeer ten goede, omdat je niet dagen achtereen op elkaar lip hoeft te zitten. Accommodaties die geschikt zijn voor tien personen of meer zijn heel gewoon.
Ben je op zoek naar eens iets anders? Kijk dan eens naar het grote aanbod van luxe vakantiehuizen in Zuid Frankrijk. Voor je er erg in hebt ben jij die “god in Frankrijk”
by Nick | mrt 7, 2015 | Nieuws
Die vakantie in Frankrijk zal me nog lang blijven heugen. Mooi land, dat Frankrijk. Lekker eten op een terrasje met een glaasje wijn, bergwandelingen in de Alpen en zwemmen aan de Middellandse Zee. Dat land heeft een melodie, een rustgevende melodie die je het hele jaar bijblijft en waar je inspiratie uit kunt putten als je vermoeid thuiskomt van een lange dag op kantoor. Een vakantie in Frankrijk is een echte aanrader, alhoewel…
Dit jaar ging het mis. Op de tolweg.
Prachtige snelweg hoor. Daar lag het niet aan. Je schiet gewoon door het idyllische landschap en het is als een reis door de geschiedenis. Geschiedkundige helden zoals Jeanne D’Arc en Martin van Tours komen weer tot leven en ook de grootmeesters van de Tweede Wereldoorlog schieten voorbij als je er met vele kilometers per uur te snel langs dendert.
Nee, het lag aan de Auto-Grill.
Wat een restaurant zeg. Die dag stond ik daar eerst een half uur in de rij voor een bord verlepte sla met verdacht uitziende zwarte aanslag (Oui, Monsieur, dat is het soort sla dat wij hier kweken) maar toen ik vermoeid en gefrustreerd was afgezakt naar de slonzige en onrein ruikende toiletruimte werd ik daar omver gelopen door een aantal ongure types. Ze hielpen me nog wel overeind en mompelden iets onverstaanbaars maar mijn humeur was grondig verstoord.
“Ik wil hier weg! Nu, en direct,” zei ik bevelend tegen mijn vrouw die net met veel moeite haar uitgedroogde stukje Lasagna in tweeën had gespleten met haar vork.
“Maar Hans…je moet uitrusten van al dat autorijden,” probeerde ze nog maar ik was vastberaden en liep al naar buiten.
Een half uur later kwamen we in de buurt van Parijs. Ik was nog steeds aan het mopperen en om de honger te stillen vulde ik mijn maag maar met een zak katjesdrop. Het zweet stond al op mijn voorhoofd.
“Hans,” zei mijn vrouw met een zachte, verleidelijke stem, “Misschien kunnen we overnachten in Parijs? Een wandeling langs de Seine en een romantisch avondje in een hotelletje…Wat denk je?”
“Misschien,” antwoordde ik een beetje gespannen. “Dat kost geld. En wij moeten nog helemaal naar Bussum.” Ik had gezien dat wij weer bijna in het rood stonden met de benzinemeter en zoveel geld hadden we niet meer.
Toen zag ik het bord van de Péage. De tol.
“Nou moeten we alweer betalen,” zei ik geïrriteerd. “Die tolweg is toch wel reuze duur zeg.”
Ik keek naar mijn vrouw en vroeg haar mijn portemonnaie te pakken. “Zit in mijn jasje.” Maar daar zat-ie niet. Er zat niets in mijn jasje behalve een oude parkeerbon en een zakdoekje.
“Hans, je portemonnaie zit ergens anders,” zei mijn vrouw. Ik trommelde ongeduldig op mijn stuur en sloot achter een lange rij auto’s aan die stonden te wachten voor het tolhuisje. “Wel waar…je moet gewoon even goed zoeken?”
Mijn vrouw haalde alles overhoop, zocht in haar tas, keek in het handschoenenkastje, onder de zak met katjesdrop en onder de vloermat maar de portemonnaie was er niet.
Opeens wist ik het. Die ongure types in de toiletruimte hadden mij beroofd. Al ons geld was weg, inclusief onze credit kaart en mijn lidmaatschapskaart van de ANWB.
Zwarte, dreigende wolken trokken over het landschap van mijn gedachten en ik keek mijn vrouw onzeker en met angstige ogen aan. We waren inmiddels bij het loket aangekomen.
Een dame met kort geknipt rood haar en een paarse bril keek ons verveeld aan en wachtte op mijn tolkaartje. Achter ons stonden inmiddels al vele tientallen auto’s ongeduldig te duwen.
“Ik…eh…heb geen geld,” stamelde ik.
“Niets mee te maken,” zei de dame, althans ik denk dat ze zoiets zei want mijn Frans is niet gedweldig. “Betalen moet je.”
Wij hebben daar een kwartier zo gestaan. Uiteindelijk werd La Police er bij geroepen en na een uur in het Frans gestameld te hebben mochten wij door nadat wij een document ondertekend hadden waarin wij beloofden later te betalen.
Een uur later reden we aan de andere kant van Parijs. Mijn vrouw had met geen woord meer gerept over een avondje uit. Ik zelf was ook erg stil.
Toen ik weer een bord zag met de mededeling dat er over 10 kilometer weer een nieuwe tolweg zou beginnen besloten wij de Péage maar te verlaten. Dat kon klaarblijkelijk bij een Auto-Grill over 5 kilometer.
En toen? Ja…toen de begon de motor te sputteren.
Wij zaten zonder benzine…
Vakantie in Frankrijk. Altijd geweldig.
Tenminste bijna altijd.
